Een geslaagde kweek met Dendrobates auratus

De fascinatie voor pijlgifkikkers bestond reeds langer bij Ria en mij. Een paar jaar terug kochten we onze eerste kikkertjes. We hadden toen een groot terrarium waarin we eerst daggecko's (Phelsuma laticauda en Phelsuma quadriocellata) en later kameleons (Chamaeleo calyptratus) verzorgden. Phelsuma's werden echter schaarser (lees hier eerder: onbetaalbaar) en kameleons waren eigenlijk niet de geschikte dieren voor een gesloten vochtig terrarium. Een kameleon hadden we toendertijd nog wel, een Chamaeleo melleri, maar die zat vrij op een tak boven het aquarium of als we niet thuis waren in een grote vogelkooi.

De stap naar het houden van pijlgifkikkertjes werd gezet en zo hadden we na enige tijd en in een aantal terraria Dendrobates tricolor, Epipedobates vittatus, Phyllobates bicolor, Dendrobates tinctorius 'Tafelberg' en Dendrobates azureus rondspringen. Tom en Jan verzorgden de diertjes samen met Ria en na verloop van tijd kwamen er kikkervisjes die uitgroeiden tot kleine gifkikkertjes. Zoals dat zo dikwijls is verwaterde de liefhebberij: er was geen tijd meer om nog te kweken en de hobby beperkte zich tot het houden en verzorgen van de diertjes. In het grote terrarium werden tussendoor wel geregeld jonge kikkertjes opgemerkt.

De passie laaide echter terug op na onze reis naar Costa Rica in 2009. Op verschillende locaties konden Ria en ik daar de prachtige kleuren van de Oophaga pumilio ofte "Blue Jeans Dart Frog" en de Dendrobates auratus in het regenwoud bewonderen. Niets kon ons er dan ook van weerhouden om op Naturaria Fair in september van dat jaar een aantal Dendrobates auratus 'Pacific' uit Costa Rica aan te schaffen. Wie op onze Jubileumtentoonstelling was heeft deze gifkikkertjes kunnen bewonderen in het terrarium dat Ria geplaatst heeft.

Pijlgifkikkers van Costa Rica

Pijlgifkikkers van Costa Rica
 
Bij de voorbereidingen van onze tropische reis die we in 2009 zouden maken staken 2 bestemmingen boven alle andere uit: onze voorkeur ging uit naar Madagaskar maar Costa Rica was ook een gewilde bestemming.
Madagaskar trok ons natuurlijk enorm aan met zijn wel zeer speciale endemische diersoorten. Als liefhebbers van kameleons en daggecko’s zouden we het er zeker naar onze zin hebben, om van een ontmoeting met lemuren maar te zwijgen…
En dan braken er in Antananarivo rellen uit. Een telefoontje naar Buitenlandse Zaken leerde ons dat reizen naar deze bestemming ten stelligste afgeraden werd.
Costa Rica stond als andere bestemming op ons verlanglijstje, maar we wisten dat het er tijdens de zomermaanden zeer veel regende. Navraag leerde ons dat er tijdens het regenseizoen wel wat meer neerslag viel, maar dat het eigenlijk het ganse jaar een “natte” bestemming was, vooral omdat we naar gebieden wilden die begroeid waren met nevel- en regenwoud. Een lokale gids verklaarde het ons als volgt: “In Costa Rica, we have two seasons, the wet season and the very wet season.” En gelijk heeft hij!
De reisroute werd uitgestippeld en de nodige reservaties voor vliegtuig, hotels en terreinwagen werden gemaakt. Er werd wat opzoekingwerk gedaan rond de verschillende diersoorten die we er zouden aantreffen. Uiteraard hadden we veel hoop om de lokale pijlgifkikkers te ontdekken, … maar deze diertjes in het echt zien zou waarschijnlijk wel moeilijk zijn. 
 

De Roodoogboommakikikker

Onder de groene boomkikkers treffen we een prachtexemplaar aan, wetenschappelijk bekend als Agalychnis calidryas. De Roodoogboom-makikikker valt direct op door zijn mooie verschijning met een assortiment aan felle kleuren.

Toen ik onlangs een boek opensloeg over de bewoners van de tropische regenwouden vielen mij direct de speciale vorm en de kleuren van dit merkwaardige kikkertje op. Het dier op de foto staarde mij aan met zijn grote rode ogen alsof het wilde zeggen: “Schrijf nu toch eens iets over mij”.

Ik was voordien al een paar exemplaren tegengekomen tijdens mijn tocht doorheen de regenwouden van Costa Rica en onlangs trof ik een koppeltje aan in een dierenwinkel. Uiteraard werden deze beide kikkertjes direct gekocht en verblijven nu in één van mijn vele terrariums.

Van IJSkast tot BROEIkast

Van IJSkast tot BROEIkast
 
Specaal voor de terrarianen onder u lichtte ik uit het praktijkhoekje van de Datz van oktober 1998 volgende bruikbare tip van Gisela Herchenbach.
 
Terrariumhouders die veel eierleggende reptielen bezitten en ze willen nakweken hebben een heleboel geïmproviseerde broedplaatsen nodig, ofwel moeten zij zich een grote broedmachine aanschaffen die stukken van mensen kost. Je kan voor een prikje zelf een prima broeikast maken.
 
Wat je nodig hebt is een afgedankte diepvries, of beter nog een uitgerangeerde frigo. Je ziet ze regelmatig buiten staan bij het groot huisvuil of anders vind je er zeker eentje in het containerpark in uw buurt. De volledige elektrische rompslomp aan de achterkant kan je ter plekke demonteren, want het enige dat ons interesseert is de kast met een goed sluitende deur.